Söz vermiştik, birlikte yürüyecektik bu yolda.. Ellerimiz hiç ayrılmayacaktı.. Akrep ve yelkovanın sayılı buluşmalarını geçmeyecekti özlemlerimiz.. Söz vermiştik! Güven kokacaktık bir ömür.. Tüm yalanlara inat, en gerçek sevgiyi gösterecektik herkese.. Tüm farklılıklara inat; eş olacaktık, bir olacaktık! Aynı olmayacaktık ama bütün olacaktık.. Pes etmeyecektik.. Yıldıramayacaktı hiç bir zorluk.. Biz'dik, Biz olarak yaşayıp, Biz olarak devam edip, Biz olarak ölecektik.. Vazgeçmeyecektik.. Her zaman, her şeyi ilk paylaştığımız olacaktık.. Doyunca doyduğumuz, uyuduğunda dinlendiğimiz, üzülünce dünyamız yıkılan.. Söz vermiştik! Yıllar sen ve beni BİZ yaparken BİZ olarak yürümeye söz vermiştik! Güvenmiştik.. En mahrem duygularımızı açmış birbirimize, en sessiz çığlıklarımızı duyurmuş, en içten kahkahalarımızı armağan etmiştik.. Birlikte büyümüştük..
Ne yazık ki büyümüştük..Büyüdüğünü fark edince; verdiğimiz sözlere, kurduğumuz hayallere, kokumuza, paylaştıklarımıza, sana, bana, en önemlisi Biz'e acımadan gittin.. Bir kere bile dönüp bakmadan bana, Biz'e, hayallerimize gittin.. Verdiğin sözlerin hiç birini anımsamadan gittin.. Orada, o yolun ortasında bir başıma bırakıp beni, bir kere bile merak etmeden, bir an bile arkana bakmadan, gram pişman olmadan gittin..
Verdiğin tüm sözleri unutup, yok sayıp gittin.. Gittin ve en acısı; yolun açık oldu..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder