Uyandığımız her sabah yeni bir umut, yeni bir başlangıç, yeni bir gülümsemeydi...Her şeye inat umut etmek, yeniden başlamak ve her şeye herkese inat gülümsemekti dik durmamızı sağlayan...Bir de hayallerimiz ve hayallerimizdeki turuncu mavi kelebekler...Merhaba
kelebekte ara
19 Ekim 2015 Pazartesi
Özne ve Yüklem
Ne zor, bunca yıl sonra insanın kendini tanıtmak zorunda kalması.. Ne garip, her merhaba'nın sonundan gelecek olan 'hoşçakal'ı merakla heyecanla beklemesi.. Ne kötü, tüm kalbinle güvenmek isterken insanoğluna gram güvenememek.. Ne acı, içinde taşıyamadığın bir sürü duygu varken hiçbirini kelimelere dökememek. Tüm cümlelerin yarım kalması. Özne ve yüklemi aynı cümlede bir türlü kavuşturamamak.. Ne trajik, yürüdüğün yolun yanlış yol olduğunu anlamak..
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder